کنج دنج

بسم الله

علت این همه غمی که در دلم و قلبم ریشه زده نمی دانم، شاید به خاطر تفریح نکردن است، شاید به خاطر فشارها و پستی بلندی های زندگی است، شاید به خاطر ضعف ارتباط با خدا، شاید باور نکرده ام که دوای همه ی دردها اوست و الا بذکر الله تطمئن القلوب، شاید به خاطر منِ فعال در همه ی عبادتهاست که انگونه که شایسته و در خورد عبادت ها و مقام انسانی است نتیجه نمی گیرم؛ یا غافر الذنب الکبیر که بگذر از این گناه بزرگ منیت و کمک کن که بزرگ شویم و رها و سراح شویم، کمک کنیم بمیریم قبل از انکه بمیریم، مردنی که نتیجه ان شادی های بی اندازه و بهجت الهی است، صبر جمیل، رضا، مردن، دیدن نعمت های به ظاهر کوچک که به حقیقت بزرگ هستند هنر می خواهد، همه ی اینها هنر می خواهد، بندگی کردن هنر می خواهد، دلبری کردن و رحمت الهی را با دعا و ناز دادن او به جوشش آوردن هنر می خواهد، حواست باشد به حد لا یقف انسانی ات و در عین حال تلاش بی وقفه داشته باشی به اندازه همان حد لا یقفی که اقتضای انسان بودن توست و در عین حال راضی باشی به تقدیری که اللهِ رحمنِ رحیمِ حیکمِ رئوف رقم زده است هنز می خواهد، خود ندیدن و خود شکستن و غبار روی فطرت نیاوردن هنر می خواهد و البته هنر آسانی است به یک جهت، چرا که همه ابزار را داده، همه شایط را فراهم کرده، راه هم که خودش دارد می رود و. ؛ به قول جناب صدرا "از ان طرف بُخلی نیست" و به قول بزرگی دیگر از ان طرف سیل وار می آید؛ "ای دل تو چه می کنی ؟ می مانی یا می روی؟"

+ ساحت هنر ساحت مقدسی است؛ خدایا! به حق برترین هنرمندان عالم، ما را هنرمند بگردان! آمین!